روزمرگي و دلتنگي

نه اینکه زندگی سخت شده باشد، نه، زندگی را سخت تر کرده ایم، انتظار ما از همدیگر بالا رفته است و تحملمان کمتر شده است. عیب خودمان را نمی بینیم عیوب دیگران را برجسته می کنیم و به رخشان می کشیم. خودمان را بی نقص می دانیم یا تحمل انتقاد از خودمان را نداریم و وقتی ایرادی از ما گرفته می شود از کوره در می رویم. همه چیز دنیا را با هم و در بهترین شکلش می خواهیم و وقتی به دست نمی آوریم از زمان و زمانه می نالیم. آنقدر که برای به دست آوردن پول تلاش می کنیم برای زندگی کردن سعی نمی کنیم. زندگی را رفاه مادی می دانیم و به بچه هایمان یاد می دهیم که در زندگی اصل مادیات است و اگر این زندگی است آری سرمان خیلی گرم زندگی است.

به خانه هایمان که نگاه کنی پر است از هیچ و ما برای به دست آوردن هیچ روزها را از دست داده ایم. برای خریدن چیزی که شاید سالی یکبار هم از آن استفاده نکنیم صبح مان را شب می کنیم. به خانه هایمان که نگاه کنی پر است از اسباب بی سبب. اصها فرع شده اند و فرعها جای اصلها را در زندگیهایمان گرفته اند. سرمان گرم زندگی است، ما را ببخش که تو را یادمان رفته است. دلمان برای زندگی تنگ می شود، روزی که بیایی باید برای ما دوباره زندگی را معنا کنی. دوباره زندگی را به ما بیاموزی و چگونه زیستن را دوباره یادمان دهی.