متفاوت باشيم...

   در یک جمع دوستانه نشسته بودیم و بعد از مدتی همه خسته شدند و سر مبارکشان در گوشی هایشان فرو بردند. من هم به تماشای دوستان نشستم هنگامی که با سر در گوشی بودند. بعضی از دوستان وقتی صفحه اینستا یا تلگرام را باز می کنند بدون اینکه به پستهای بقیه نگاه کنند فقط لایک می زنند و رد می شوند و دلیل لایک کردن آنها فقط این است که پست های خودشان هم لایک شود و اگر مطالبشان دیده یا خوانده هم نشد مهم نیست فقط مهم تعداد لایک هایشان است. برخی از عزیزان هم یک نگاه سریع به پست های گذاشته شده می اندازند و لایک می کنند و می روند و البته دلخوشی این دوستان این است که فکر می کنند بقیه مطالب آنها را می خوانند. تعداد معدودی هم از دوستان هستند که به گمان خودشان مطالب آنها عالی است و فکر می کنند که نویسندگان بزرگی هستند و برای همین فقط مطلبی را می نویسند و تمام و به نوشته ها و مطالب دیگران هیچ توجهی ندارند. این دوستان به لایک شدن یا نشدن مطالبشان هم توجهی ندارند. غرض نوشتن است که می نویسند و البته از حق نگذریم که این تعداد دوستان نویسندگان خوبی هم هستند. اما گروه دیگری هم هستند که همه ی مطالب گذاشته شده را می خوانند و لایک هم می کنند و البته خود بنده هم این کار را انجام می دهم. به نظر من هر نوشته ای ارزش یک بار خواندن را دارد. علاوه بر مطلبی که ممکن است یاد بگیریم با دنیای آدمهای دیگر هم آشنا می شویم. هر آدمی برای خودش دنیایی از رمز و راز است و شاید کمی از دنیایشان را در نوشته هایشان بتوان دید، علایق و سلایق و طرز فکر هر آدمی را  تا حدودی در نوشته اش می توان مشاهده کرد و هر چه بیشتر بخوانیم با آدمهای بیشتری آشنا می شویم. خلاصه اینکه رفتار ما آدمها حتی در فضای مجازی هم با هم فرق دارد و ما آدمها موجودات شگفت انگیزی هستیم و هرگز هیچ یک از ما مانند هم تکرار نمی شویم.