از نظر آموزههای قرآنی، اقلیت و اکثریت یا فقر و غنی (فجر، آیات 15 و 16) یا بسیاری از تقسیم بندی های دیگر موجود در اجتماع که گاه مبنای ارزش گذاری قرار میگیرد، اصلا ملاک و معیار نیست، بلکه معیار همان تقوای الهی است (حجرات، آیه 14) که به سبب امر باطنی به سادگی قابل شهود و ارزش گذاری بر اساس روش های معمولی نیست، هرچند که از طریق عمل می توان از شاکله شخصیت افراد تا اندازه ای آگاه شد. (اسراء، آیه 84)
از نظر قرآن، در روابط اجتماعی از دوستی گرفته تا تبلیغ تا مسائل سیاست خارجی، باید از ملاک هایی غیر از ملاک های نادرست غیر عقلانی و غیر عقلایی بهره گرفت.
در حالی که اجتماع خرافی، ثروت را مبنا قرار می دهد و حتی ثروتمندان را شایسته قدرت و حکومت می داند (بقره، آیه 247) یا طرد فقیران به عنوان اراذل را برای پذیرش اسلام خود مطرح می کنند (هود، آیه 27) یا تبلیغ دین در میان ثروتمندان را مهم تر و ایمان آنان را ارزشی تر از ایمان فقیران می دانند (عبس، آیات 1 تا 10)، اما قرآن کریم این نگاه را نادرست می داند و خواهان توجه بر اساس ایمان آوری می داند.
با نگاهی به گرایش مردم در آفریقا و آسیا و حتی آمریکا لاتین به اسلام، به نظر می رسد نگاه به شرق فرهنگی باید جایگزین نگاه به غرب مستکبر غربی شود. اصولأ انسان غربی، به سبب عقب ماندگی مادی شرق و پیشرفت مادی غرب بر این باور است که فلسفه و سبک زندگی آنها برترین و بهترین است؛ چنان که فرعون و قارون چنین معتقد بودند. (طه، آیه 63؛ غافر، آیه 29)
این در حالی است که دیگر مردم جهان به دنبال حقیقت، از اسلام با گفتمان انقلاب اسلامی استقبال می کنند. بنابراین به جا هزینه بسیار در غرب و بهره هیچ یا اندک، باید نگاه به شرق فرهنگی جایگزین در همه حوزه ها و عرصه ها از سیاست خارجی تا تبلیغ اسلام و مانند آن شود، چنان که مقام معظم رهبری بارها در جلسات عمومی و خصوصی بر آن تاکید کرده است.
نگاه به شرق یا غرب